Spod Góry Chełm » Wieloaspektowy obraz świata

Dobro zawsze powraca

9 lutego w naszej szkole odbyło się nie tylko „Spotkanie z poezją”, ale i spotkanie z chorymi dziećmi, miedzy innymi z Sebastianem i jego mamą. Sebastian, jak już wiemy w swoim życiu przeszedł 13 operacji. Czasami nam zdrowym tak trudno zrozumieć chorego. Narzekamy na wiele rzeczy, a nie potrafimy się cieszyć tym, co mamy.

To spotkanie przygotowało nas również do owocnego przeżycia XXIV Światowego Dnia Chorego, który jest obchodzony 11 lutego. Myślę, że po takim spotkaniu inaczej popatrzymy na świat i drugiego człowieka, a nawet na akcję zbierania nakrętek w naszej szkole.

Kiedy zbliżał się koniec pierwszego semestru zastanawiałam się nad wpisywaniem punktów z zachowania, tym którzy zbierają nakrętki, ale zmieniłam zdanie. Uważam, że jest to prawdziwy WOLONTARIAT każdego z Was. Robicie to bezinteresownie i pewno niejeden po ostatniej szkolnej wystawie nakrętek w milczeniu Wam zazdrościł.

„Bezinteresowność w dzisiejszych czasach jest czymś odświętnym, na dobrą sprawę luksusowym. Rzadko kiedy stać nas na czyn, który nie ma w sobie nutki interesu własnego. A właśnie takie działanie, pozbawione kalkulacji, jest najpiękniejsze. Bowiem tylko ci, którzy nauczyli się potęgi szczerego i bezinteresownego wkładu w życie innych, doświadczają największej radości życia – prawdziwego poczucia spełnienia”.

Dziękuje z całego serca za pomoc w zbieraniu nakrętek. Zostały one wszystkie przekazane Sebastianowi. ZBIERAMY WIĘC OD NOWA!

„Dzielmy się dobrem, miłością.
Rozdawajmy co w nas dobre, najlepsze.
Dobro zawsze powraca!!!” – Beata Winiarska

Kategorie Szkoła z klasą 2.0 - edycja 2012/13 | Tagi Beata Winiarska | Zostaw komentarz

Spotkanie z poezją

Co to jest poezja? Poetka Wisława Szymborska odpowiada tak:
(…) tylko co to takiego poezja.
Niejedna chwiejna odpowiedź
na to pytanie już padła.
A ja nie wiem i nie wiem i trzymam się tego
jak zbawiennej poręczy.

Jedni mówią, że poezja jest głosem duszy, inni, że to obraz uczuć i myśli zapisany słowami, bo poeta pisząc wiersz kieruje się nastrojem, rozumem i sercem.

Nie zdajemy sobie nawet sprawy, ale poezja dotyka nas na każdym kroku. Kryje się w wietrze, promieniach słońca, kropelkach Dominiki, w naszych marzeniach, w krajobrazie frysztackim, w codziennym szkolnym życiu. My nie umiemy tego czasem dostrzec, a cóż dopiero opisać. Pani Teresa Guzy i Pan Janusz Strzępek podzielili się z nami swoją wiedzą, przemyśleniami i zdradzili sekret, co robić, aby te piękne, ulotne chwile zatrzymać na dłużej. Zachęcili nas do pisania wierszy.

Gościliśmy też Mamę Sebastiana, dla którego Pani Beatka zorganizowała akcję zbierania nakrętek. Teraz o medycznych perypetiach Sebastiana wiemy dużo, a o zbieraniu nakrętek wiemy już prawie wszystko.

Razem z Nauczycielami i Wychowankami Ośrodka Szkolno-Wychowawczego we Frysztaku czytaliśmy wiersze poetów naszych szkół: Pani Teresy Guzy i Pana Janusza Strzępka, które zamieszczone są w tomiku poezji „Bo tu wyrosłem. Frysztackie spotkania z poezją”.

Młode poetki zaprezentowały skrawek swojej twórczości.

Dziękuję wszystkim, którzy odpowiedzieli na nasze zaproszenie i przybyli na spotkanie. Szczególne podziękowania dla Rodziców, gdyż Wasza pomoc była naprawdę wielka. Pani Agatce dużo zdrowia, bo grypa to silny przeciwnik.

Dzisiejsze spotkanie było kontynuacją poetyckich spotkań. Relacja z ubiegłorocznego spotkania: Czego słonko nie widziało
Dorota Salamon

Kategorie Szkoła z klasą 2.0 - edycja 2012/13 | Tagi Janusz Strzępek, Ośrodek Szkolno-Wychowawczy we Frysztaku, Teresa Guzy, Wisława Szymborska | Zostaw komentarz

Zmień słowa, zmień świat

Na tym świecie żyje wiele ludzi bogatych i biednych. Prawda jest taka, że niektórzy są bogaci, jednak czekają, by dostać coś za darmo. Myślą oni tylko o sobie, a nie o tych, którzy siedzą na ulicy zziębnięci i czekają, aż ktoś wrzuci im parę groszy do starego kapelusza. Takim ludziom właśnie trzeba pomóc, a nie tym, którzy zarabiają po 3000 zł miesięcznie i nie mają żadnych problemów. Polecam oglądnąć film pt. „Potęga słów”.
Hubert, kl.V

Kategorie Szkoła z klasą 2.0 - edycja 2012/13 | Tagi Potęga słów | Zostaw komentarz

Mój pies Zuri

Miesiąc temu dostałyśmy z siostrą małego pieska. Zuri – tak ma na imię – jest świetną towarzyszką zabaw. Najbardziej lubi biegać po całym domu za nami, a później dłuuuuugo spać. Kochamy ją bardzo! Już nie mogę się doczekać, kiedy będziemy chodzić z nią na spacery.
Paulina, kl.II

Kategorie Szkoła z klasą 2.0 - edycja 2012/13 | Zostaw komentarz

Bale w karnawale

W szkole trwa bal karnawałowy dla najmłodszych. Cóż można napisać o balu? Najlepiej zobrazują to zdjęcia, chociaż wspaniałej atmosfery nie uchwyci żaden aparat.

Nad wszystkim czuwają rodzice. Jak zawsze troszczą się, aby bal był na szóstkę pod każdym względem.

Dorota Salamon

Kategorie Szkoła z klasą 2.0 - edycja 2012/13 | Zostaw komentarz

Mała nakrętka – wielka sprawa

Po wejściu do szkoły, otworzyłam szeroko oczy ze zdziwienia. Wielkie wrażenie zrobiła na mnie góra worków z nakrętkami. Okazuje się, że jedna mała nakrętka może mieć wielką moc. Za naszą sprawą, nakrętki: żółta, czerwona i niebieska nie wylądowały w koszu, ale do plastikowego worka. Trafią powtórnie do przerobu, dając Sebastianowi odrobinkę łatwiejszego życia, a nam czystsze środowisko. Wszyscy na tym zyskujemy. Jest jeszcze trzeci aspekt: w drodze do nieba łapiemy dodatkowe plusowe punkty! Zbierajmy więc nadal, a pani Beatka – organizatorka akcji niech nie traci animuszu!

D.S.

Kategorie Szkoła z klasą 2.0 - edycja 2012/13 | Zostaw komentarz

Hula kula i o czym szumi stary dąb?

Odwiedzamy dziś kręgielnię w Czudcu. Jedziemy tam po raz pierwszy, więc towarzyszą nam pewne obawy. A jak nie uniesiemy kuli? A jak spadnie na nogę?
Okazuje się, że obawy są bezzasadne. Kręgle to ciekawy sposób spędzania wolnego czasu, to alternatywna forma aktywności ruchowej, a kręgielnia w Czudcu godna jest polecenia. Dla zespołów klasowych właściciele oferują nie lada bonusy: kawa/herbata i ciastko dla opiekunów, dla wszystkich zawodników – pizza. Tak, tak, to wszystko prawda. Byłam, widziałam, grałam, bawiłam się świetnie i myślę, że inni też są tego samego zdania. Jeszcze tam zawitamy.
Strona kręgielni Kręgielnia w Czudcu

Niedaleko nas, w Wiśniowej, dąb staruszek opowiada dziwne opowieści, które warto poznać. O tym, że w okresie II wojny światowej skrywał w swoich ramionach Żydów, których chciano rozstrzelać, opowiada o Cecylce, która tak bardzo kochała swojego pieska i kotka, że…, o życiu właściciela hrabiego Mycielskiego oraz o tym, że zachwycał swoim pięknem artystów, a wymalowany na banknocie wędrował z ręki do ręki po różnych zakątkach świata.
Wiatr wieczorny cicho
Listkami szeleści
Szumi dąb – staruszek
Dziwne opowieści.

O tym wszystkim dowiedzieliśmy się odwiedzając Zespół Parkowo-Dworski i Folwarczny w Wiśniowej.
Strona Parku w Wiśniowej Park w Wiśniowej

Dorota Salamon

Kategorie Szkoła z klasą 2.0 - edycja 2012/13 | Tagi Dorota Salamon, kręgielnia w Czudcu, o czym szumi stary dąb, Zespół Parkowo-Dworski w Wiśniowej | Zostaw komentarz

Mocno Was kochamy!

Wydarzenia dzisiejszego dnia na trwałe zapiszą się w szkolnych annałach i naszej pamięci. Do szkoły przybyły kochane Babcie i kochani Dziadkowie, aby cieszyć się dziećmi swoich dzieci.

Dzień Seniora to wielkie wydarzenie w szkole, które mobilizuje i stawia na nogi wszystkich. Każdy, bez względu na pełnioną funkcję i wiek życzy Wam, by każdy dzień wypełniała ludzka życzliwość, wdzięczność i pomoc. Niech optymizm życiowy nigdy Was nie opuszcza.
Czerpcie satysfakcję z przeżytych lat, a nadchodzące dni niech będą wypełnione zdrowiem i miłością najbliższych.

Dorota Salamon

Kategorie Szkoła z klasą 2.0 - edycja 2012/13 | Tagi Dzień Seniora | Zostaw komentarz

Młodzi pasjonaci

Sebastian: Traktory to ciężkie maszyny. Używane są do prac w polu, wyciągania drzewa w lesie, do koszenia trawy.
Kiedy zobaczyłem traktor pierwszy raz strasznie mi się spodobał i zacząłem je rysować. Pierwszy rysunek narysowałem gdy miałem 5 lat. Widziałem dużo traktorów różnej marki.
Gdy jadę gdzieś z rodzicami i widzę traktor, to dokładnie mu się przyglądam. Traktory mogą uciągnąć więcej niż auto. Największy traktor to New Holland. W przyszłości chcę mieć dużo traktorów.

Wiktoria: Interesuję się Harrym Potterem. Odkąd miałam 6 lat zaczęłam się nim interesować. Siostra zaczęła mi wtedy czytać tę książkę. Potem podjęłam decyzję, że nauczę się czytać. Kiedy już się nauczyłam - zaczęłam czytać.

Grzesiu: Minionki to niezwykłe stworki. Zafascynowały mnie gdy oglądałem ten film. Zacząłem rysować Minionki. Narysowałem już 11 Minionków. Znam ich imiona: Kevin, Bob, Stuart, Phil, Daniel, Darwin, Lary, Dzon, Karl.

D.S.

Kategorie Szkoła z klasą 2.0 - edycja 2012/13 | Tagi Harry Potter, Minionki | Zostaw komentarz

Bo gdzie łączą wspólne cele, tam są wszyscy przyjaciele* – budowa hali sportowej cz.II

7.00 rano. Śniadanie zjedzone. Rzut oka na portale informacyjne, aby zobaczyć, jakim słowem przywita mnie dzień (24.01.16 r.).

Na internetowej stronie Stowarzyszenia „Góra Chełm” czytam następującą informację:

Miło nam poinformować, że w zasadzie po roku działalności nasze Stowarzyszenie osiągnęło wiele dobrych rzeczy dla społeczności Stępiny i okolic. Na pierwszym zebraniu przez młodych mieszkańców i rodziców mocno podnoszony był temat konieczności budowy sali gimnastycznej przy naszej szkole, tj. przy Zespole Szkół im. Jana Pawła II w Stępinie. Tej sprawie poświęciliśmy naprawdę dużo czasu. Przede wszystkim naszym przedstawicielom udało się zebrać 647 podpisów mieszkańców pod petycją do władz gminy Frysztak w tej sprawie: 457 podpisów mieszkańców Stępiny, 76 Huty Gogołowskiej, 67 Cieszyny, 18 Jaszczurowej, 6 Glinika Górnego i in. Przychylność radnych Prawa i Sprawiedliwości w Radzie Gminy Frysztak, na czele z jej Przewodniczącym Stanisławem Kwiatkiem sprawiła, że mogliśmy tę sprawę dwukrotnie przedstawić na sesji Rady Gminy. Byliśmy tam w niemałej liczbie, spotkaliśmy się z Panem Wójtem Janem Ziarnikiem, który też dał się przekonać do tej koncepcji. W tej sprawie dużą pomoc okazał Nasz Starosta Robert Godek, który nam dużo podpowiadał i mówił w naszym imieniu, ale też sami mieszkańcy – i młodsi i starsi zabierali głos, argumentując m.in. że z terenu naszych miejscowości Gmina wiele sprzedała, ale niewiele dla nas zbudowała…. Później chodziło o to, gdzie i jaką salę należy zbudować. Pan Wójt przedstawił nam koncepcję budowy sali przed obecnym budynkiem szkoły, ale uznaliśmy to za nieracjonalne, gdy obok stoi niezagospodarowana działka z niszczejącymi zabudowaniami, w których kiedyś mieszkali mocno z naszą szkołą związani ludzie… Aby zobaczyć, jaką powinniśmy chcieć salę gimnastyczną dla naszych dzieci i dla mieszkańców, odwiedziliśmy podobne obiekty w Markuszowej i Niewodnej, które powstały w ostatnich latach – praktycznie w całości ze środków budżetowych sąsiedniej gminy i jak się okazało – nie kosztuje to nie wiadomo jakich pieniędzy. Odnaleźliśmy też właściciela działki, stępinianina mieszkającego w Krakowie, który zadeklarował, że chce ją sprzedać na rzecz Gminy Frysztak. Wtedy okazało się, że działka ma obciążenie hipoteczne – ale i tę przeszkodę udało się pokonać. 17 grudnia 2015 r. Pan Wójt Gminy Frysztak podpisał umowę notarialną, nabywając tę działkę na własność Gminy. 12 stycznia zaś Gmina Frysztak – jako jedyny samorząd w naszym powiecie wnioskujący o salę gimnastyczną – złożyła wniosek do Regionalnego Programu Operacyjnego Województwa Podkarpackiego na lata 2014 – 2020, który ma na celu rozbudowę szkoły o budynek sali gimnastycznej. Jest już projekt budowlany, wydane też jest pozwolenie na budowę na zakupionej działce. Cały projekt ma kosztować 1,3 mln zł, a Gmina ubiega się o 1 mln zł dofinansowania. Możemy w tym konkursie uzyskać maksymalnie 100 punktów, ale 25 przydzielanych jest za dodatni przyrost naturalny na terenie danej gminy w ciągu ostatnich 3 lat. Tego nasza Gmina niestety nie spełnia, dlatego … trzeba wyciągać wnioski na przyszłość, drodzy młodzi małżonkowie …
Tak czy tak dużo udało się zrobić i na pewno wszelkimi siłami dążyć będziemy do zrealizowania przyjętego projektu. Wszystkim, którzy się przyczynili do tej sprawy, zaangażowali w zbieranie podpisów, udział w sesji, spotkaniach, rozmowach, wsparli nas przychylnym słowem lub pomogli w jakikolwiek inny sposób serdecznie dziękujemy. Zakończył się pewien etap, ale do finału jeszcze daleko. Wszyscy musimy wspólnie dobrze działać dla naszych miejscowości, tak jak niegdyś robili to Ci, którzy byli tu przed nami…
Zapraszamy do naszego Stowarzyszenia.
Zarząd Stowarzyszenia Rozwoju Lokalnego i Pomocy Społecznej „Góra Chełm”.

Podziwiam zaangażowanie i poświęcenie. Czytający może znajdą tu łyk polityki. Ja odnajduję bardzo ważne przesłanie dla nas wszystkich. Zawiera się ono w następującym stwierdzeniu:
Wszyscy musimy wspólnie dobrze działać dla naszych miejscowości, tak jak niegdyś robili to Ci, którzy byli tu przed nami…
Dorota Salamon
Materiały pochodzą ze strony Stowarzyszenie

Wpis o zamiarach budowy hali sportowej:
Społeczeństwo obywatelskie

*Nikt nikogo nie oszwabia,

Nikt na nikim nie zarabia,

Bo gdzie łączą wspólne cele,

Tam są wszyscy przyjaciele.

Jan Brzechwa „Opowiedział dzięcioł sowie”

Kategorie Szkoła z klasą 2.0 - edycja 2012/13 | Tagi Jan Ziarnik, Stanisław Kwiatek, starosta Robert Godek, Stowarzyszenie Góra Chełm | Zostaw komentarz

Dobra książka

Piątek. Na stole leży przesyłka. Otwieram. Biorę do rąk 635 zadrukowanych stron, związanych niebieską okładką. Białe wytłaczane litery układają się w tytuł: „Światło, którego nie widać”.

Już z pierwszych przeczytanych kartek uwalniam ważną myśl. Ląduje na dnie serca i zapada w pamięci: Otwórzcie oczy i popatrzcie na to, co możecie zobaczyć, nim zamkniecie je na zawsze.

Patrzę w żar płomieni buchających z kominka i wyobrażam sobie bryły czarnego węgla, i to, co o nim napisano:

Zastanówcie się nad kawałkiem węgla płonącym w piecu w waszym domu. Widzicie go, dzieci? Ta bryła węgla była kiedyś zieloną rośliną, paprocią lub trzciną, która żyła przed milionami lat, może dwa miliony lat temu, a może sto milionów. Potraficie sobie wyobrazić sto milionów lat? Roślina rosła tylko przez jeden rok, jej liście pochłaniały światło i przekształcały energię słoneczną w materię organiczną. W korę, gałęzie, łodygi. Rośliny żywią się światłem, podobnie jak my jedzeniem. Ale później roślina umarła i przewróciła się prawdopodobnie do wody, po czym zamieniła się w torf, który przez wiele lat tkwił w głębinach ziemi.(…) W końcu torf zmienił się w kamień, ktoś go wykopał, węglarz przywiózł go do waszych domów, może włożyliście go do pieca wy sami i dziś wieczorem wasz dom jest ogrzany przez światło słoneczne sprzed stu milionów lat…

Książka nie jest wcale o węglu i filozofii. Jest o systemie. Złym systemie, strasznej ideologii, fanatycznej ideologii, której twórcy „zafundowali” światu wojnę i niewyobrażalne cierpienia. W tryby tego niszczycielskiego nazistowskiego systemu dostają się dzieci. Koleje ich losów stanowią fabułę książki.
Jedna z najlepszych książek, jakie ostatnio przeczytałam. Polecam.
Dorota Salamon

Kategorie Szkoła z klasą 2.0 - edycja 2012/13 | Tagi dobra książka, Dorota Salamon, którego nie widać, Światło | Zostaw komentarz

Dobre anioły

Gosia, uczennica klasy V, po raz kolejny była wolontariuszką Wielkiej Orkiestry Świątecznej Pomocy. Gosia i mama angażują się w różne akcje, w których można komuś pomóc. Piękna sprawa, szczytny cel, potrzebna inicjatywa. Teraz, gdy zobaczę na szpitalnym sprzęcie czerwone serduszko Orkiestry, pomyślę o Gosi, bo to dzięki jej zaangażowaniu ten sprzęt uratuje czyjeś życie.
Dorota Salamon

Kategorie Szkoła z klasą 2.0 - edycja 2012/13 | Tagi Dorota Salamon, Wielkiej Orkiestry Świątecznej Pomocy | Zostaw komentarz

O dwunastu miesiącach

Uczniowie klasy trzeciej przygotowali spektakl teatralny „Dwanaście miesięcy”. W klasie „zapłonęło” papierowe ognisko, dwanaście miesięcy Styczeń, Luty, Marzec… zasiadło w kręgu, czekając na swoją kolejkę, by rozpocząć panowanie. Ale jak to w baśniach bywa, musi być zła macocha, jakaś sierotka… i dalszy ciąg znamy po obejrzeniu spektaklu.

Dziękujemy za przygotowanie przedstawienia. Napracowaliście się sporo. Teraz każdy na pewno wymieni jednym tchem: styczeń, luty, marzec, kwiecień, maj…
Dorota Salamon

Kategorie Szkoła z klasą 2.0 - edycja 2012/13 | Zostaw komentarz

Społeczeństwo obywatelskie i nasze palące problemy

Stępina, 10.01.16 r.
Społeczeństwo obywatelskie to rodzaj społeczeństwa demokratycznego, w którym obywatele świadomie uczestniczą w życiu publicznym, są aktywni i odpowiedzialni oraz posiadają zdolność samoorganizacji.
Taką lub podobną definicję zapewne pan Krzysztof podaje na lekcjach wiedzy o społeczeństwie.

Poniżej przykład aktywności, samoorganizacji i współdziałania mieszkańców naszego środowiska w celu osiągnięcia wyznaczonego celu. Tym celem jest budowa sali sportowej w Stępinie.

Zabiegi o budowę sali gimnastycznej w Stępinie podjęło Stowarzyszenie „Góra Chełm” ze Starostą Powiatu Strzyżowskiego panem Robertem Godkiem na czele. Jak to w społeczeństwie demokratycznym bywa, pierwszy krok, to zbieranie podpisów pod petycją. 30 września 2015 roku na Sesję Rady Gminy Frysztak przybyli mieszkańcy naszej społeczności, by przekonywać o potrzebie budowy sali gimnastycznej w Stępinie. Ich głos został wysłuchany, a sprawozdanie z pobytu na sesji zawiera poniższy protokół: punkt 4 obrad, w protokole strona 2 i trochę trzeciej:
Protokół

I tu zapewne każdy zada pytanie:
- Czy jest potrzebna w Stępinie sala gimnastyczna?

Pytam więc jakie zdanie na ten temat ma dyrektor Zespołu Szkół w Gogołowie pan Krzysztof Niekowal. Jego zdanie jest dla mnie szczególnie cenne, bo nie tak dawno w Gogołowie była budowana sala gimnastyczna i też początkowo natrafiono na zdecydowany opór różnych środowisk w gminie. Sama wyśmiewałam zakusy Gogołowian na poprawę zaplecza sportowego przy szkole. Zrzedła mi mina, gdy parę lat temu na gogołowskiej hali spotkali się uczniowie naszych szkół. Wtedy zmieniłam zdanie. Istnienie hali sportowej przy szkole to nie żaden przywilej, to konieczność.

Dyrektor pan Krzysztof Niekowal kibicuje nam bardzo mocno i całym sercem jest za tym, aby ta hala powstała.
Sala gimnastyczna przy szkole w Gogołowie otwarta jest do późnych godzin, przychodzą całe rodziny, korzystają z sali sportowej dorośli i dzieci, cały czas coś się dzieje. Jest bardzo potrzeba, spełnia swoją funkcję, gabaryty są w sam raz, mniejszej hali nie ma co budować.
Jak twierdzi, budowa hali może wpłynąć na rozwój naszej społeczności. To, co możemy sprzedać, zaoferować, czym możemy się poszczycić to: dobra edukacja, kultura regionalna, dobra infrastruktura.

Marek Kamiński*, najsłynniejszy polski podróżnik, który jako jedyny na świecie dokonał rzeczy niemożliwych, w książce „Wyprawa”, takim jak my radzi tak: „Jeśli tego naprawdę chcę, jeśli mam mocne przekonanie, jeśli wierzę w swoją wizję, to mogę ją zrealizować, tylko trzeba znaleźć drogę. Jeśli tę drogę rozłoży się na etapy, krok po kroku, okazuje się dostępna także dla (…)”
stępińskiej społeczności, która uważa, że istnienie hali sportowej przy szkole to konieczność.
Dorota Salamon

Wykorzystałam zdjęcia ze strony Stowarzyszenia „Góra Chełm”
Stowarzyszenie

*Marek Kamiński – pierwszy i jedyny człowiek na świecie, który zdobył oba bieguny Ziemi w ciągu jednego roku bez pomocy z zewnątrz. Ubiegłego roku przeszedł pieszo 4 tysiące km szlakiem św. Jakuba. Na swoim koncie ma też wiele innych nieprawdopodobnych rekordów. Takiemu człowiekowi musimy wierzyć, że mówi prawdę

Kategorie Szkoła z klasą 2.0 - edycja 2012/13 | Tagi Dorota Salamon, Frysztak, Krzysztof Niekowal, Marek Kamiński, Robert Godek, społeczeństwo obywatelskie, Starosta Powiatu Strzyżowskiego, Zespół Szkół w Gogołowie | Zostaw komentarz

Życzenia na Nowy Rok

Wiktoria i Sebastian: Klasa II napisała na kartkach swoje życzenia na Nowy Rok. Najczęściej występowały: wyjazd na basen, wyjazd do kina i teatru, wyjścia do biblioteki, wycieczki do fajnych miejsc. Były też inne życzenia.

Grzesiu: Lubię Minionki, one mnie zafascynowały, wzbudzają we mnie duże emocje. Oglądałem film i strasznie mi się spodobał. Po tym filmie zacząłem je rysować. Narysowałem już 10 Minionków.

Kategorie Szkoła z klasą 2.0 - edycja 2012/13 | Zostaw komentarz

Nowy Rok nastaje, każdemu ochoty dodaje

Jasności, gdy jest ciemno,
ciepła, gdy nastanie chłód,
ulgi, gdy zbyt ciężki trud.

Wraz z Nowym Rokiem odnotować musimy skromny sukces. W sylwestrowe popołudnie, ktoś odwiedził naszą witrynę i był to stutysięczny czytelnik naszego bloga. 100 000 odwiedzin to sukces, który cieszy i zachęca do dalszej pracy.
Docieramy do najdalszych zakątków globu, na którym są nasi Rodacy. Ktoś kliknął na naszą witrynę w Australii, ktoś we Włoszech, Anglii, Francji, Austrii, Stanach Zjednoczonych i wydarzenia spod Góry Chełm dotarły do osób nam bliskich. Jeżeli jesteśmy pomostem łączącym naszą Małą Ojczyznę z Rodakami, to jest nam miło. Sama czasem jestem poza granicami gminy, kraju i gdy mam dostęp do internetu, to pierwsze co robię, to klikam na Frysztak24.pl, aby dowiedzieć się, co u naszych słychać. Znam to uczucie tęsknoty za bliskim sercu światem.

Szybkość przekazu możliwa jest dzięki blogowiczowi Hubertowi Kudłaczowi, uczniowi klasy V, który współtworzy blog od jego powstania. Tworzymy zgrany team i porozumiewamy się doskonale przez łącza. Hubert zasiada przed komputerem w domu i robi wpis, przesyła dalej, a po dołączeniu zdjęć post wędruje w świat. Tak działa współczesna edukacja i nowoczesna technologia. Są też inni blogowicze – nie wymieniam ich tutaj z nazwiska, bo są one zapisane w stopce redakcyjnej – którym dziękuję z całego serca za aktywność. Te małe sprawy, wydarzenia, o których pisaliście tworzą piękno naszego świata. Zacytuję (po raz drugi na blogu) słowa Ani Przybylskiej: „Jeśli rzeczy małe nie będą nas cieszyły, to i wielkie nigdy nie ucieszą”.

Z wyrazami szacunku i wdzięczności
Dorota Salamon

Kategorie Szkoła z klasą 2.0 - edycja 2012/13 | Tagi Ania Przybylska, Dorota Salamon, Frysztak24.pl, Hubert Kudłacz, Spod Góry Chełm | Zostaw komentarz

Rok 2015. Historia utrwalona na zielonych tkaninach

W szkolnej garderobie znajdziemy kupony tkanin w różnych odcieniach zieleni, żółci, fioletu, czerwieni i brązu. W tym wpisie odgrzebiemy wydarzenia minionego roku utkane na zielonych materiałach.

Te długie pasy zielonych tkanin, w zależności od sytuacji, pełniły różne funkcje: leżały na stołach przy których zasiadali znakomici goście, kładziono na nich upominki i książki, zwisały na stelażu stanowiąc tło ważnych fotografii, tworzyły scenografię uroczystości szkolnych i środowiskowych. Zielona tkanina, niemy świadek szkolnego życia, w przedostatnim dniu roku przemawia z załączonych fotek zmuszając do wspomnień i refleksji. To był fajny rok!
Dorota Salamon

Już za kilka dni rozpocznie się Nowy Rok 2016. Zwyczajem jest, że Nowy Rok ludzie witają zabawami i fajerwerkami. To wydarzenie przynosi nam również wydłużanie się dnia. Jak mówi przysłowie „Na Nowy Rok przybywa dnia na barani skok”. Ja życzę wam w Nowym Roku dużo zdrowia, szczęścia i wszystkiego najlepszego.
Hubert

Kategorie Szkoła z klasą 2.0 - edycja 2012/13 | Tagi Dorota Salamon, rok 2015 | Zostaw komentarz

A nadzieja znów wstąpi w nas

A nadzieja znów wstąpi w nas,
Nieobecnych pojawią się cienie.
Uwierzymy kolejny raz,
W jeszcze jedno Boże Narodzenie.
(…)
Przyjdź tu do nas i z nami trwaj,
Wbrew tak zwanej ironii losu.
Beata Rybotycka- Kolęda dla nieobecnych

Mamy Święta. Za oknem wiosenna pogoda, słońce zagląda na wigilijne stoły. Piękne życzenia dla wszystkich przesłał Adrian Beściak:

Cześć!
Dziś Wigilia! Z samego rana odwiedził mnie listonosz i wręczył mi dwie paczki w których była cała masa kartek świątecznych z życzeniami od uczniów Zespołu Szkół w Stępinie oraz od właścicieli Pensjonatu Poniatowskiego w Suchowoli, gdzie miałem jeden z noclegów podczas The Best Trip 2015. Bardzo dziękuję za naprawdę niesamowite życzenia i niestety nie mogę odpisać każdemu z osobna, ale chciałbym WAM WSZYSTKIM ŻYCZYĆ WESOŁYCH, SPOKOJNYCH I RADOSNYCH ŚWIĄT BOŻEGO NARODZENIA, SPĘDZONYCH W CIEPŁEJ RODZINNEJ ATMOSFERZE.

D.S.
Życzenia zaczerpnięto ze strony:

Strona Adriana

Adrian o najbliższej wyprawie:

Wyprawa

Kategorie Szkoła z klasą 2.0 - edycja 2012/13 | Tagi Adrian Beściak, Beata Rybotycka, Boże Narodzenie, kolęda dla neobecnych | Zostaw komentarz

Szkolna wigilia od kuchni

Połączenie sił to początek, pozostanie razem to postęp, wspólna praca to sukces
Henry Ford

Przed nie lada wyzwaniem stanęli rodzice uczniów naszej szkoły. Postanowili zmienić wigilijne menu i wprowadzić nowe danie. W tym roku na stole pojawiły się pierogi. Należało ulepić 1 500 sztuk pierogów. Jest wielu aktywnych rodziców i jak widać na zdjęciach zadanie zostało wykonane na medal.

Prawie cała klasa druga opowiedziała się za pierogami, a patrząc na puste talerze można sądzić, że w pozostałych klasach było podobnie. Pierogi smakowały wszystkim. Rodzice napracowali się sporo, aparat nie uchwycił ich wysiłku. Myślę, że w odniesieniu do szkolnej wigilii i zaangażowania rodziców adekwatne są słowa: Wszystko co robiłem, to była przyjemność*.
Wesołych Świąt!!!
Dorota Salamon

*Myśl Thomasa Alva Edisona doskonale obrazuje nasze podejście do codziennych obowiązków. Jeśli coś sprawia nam radość i satysfakcję to śmiało możemy powiedzieć:
Nie przepracowałem ani jednego dnia w swoim życiu. Wszystko co robiłem, to była przyjemność.

Kategorie Szkoła z klasą 2.0 - edycja 2012/13 | Tagi Dorota Salamon, Wigilia | Zostaw komentarz

Święta Bożego Narodzenia i szkolna wigilia

Czas płynie tak szybko. Już niedługo będą święta Bożego Narodzenia. Jest to czas radości z przyjścia Jezusa Chrystusa na świat. Ludzie stoją w kolejkach do supermarketów i kupują rzeczy do ciast oraz na świąteczne potrawy. Wszyscy są wciąż zabiegani i w tłoku kolejek, garnków i żywności zapominają o najważniejszym gościu – Panu Jezusie.

Dnia 22 grudnia 2015 r. w szkole w Stępinie odbyła się jak co roku wigilia szkolna. Na czwartej lekcji nauczyciele i uczniowie zebrali się na sali gimnastycznej. Z ust uczniów wydobyły się słowa wierszy i piosenek o Jezusie i Jego narodzeniu. Jak zwykle śpiewał chór „Polone’a” i występował zespół wokalno – instrumentalny „Forever Young”.

Po akademii uczniowie i wychowawcy udali się do swoich klas i zjedli wigilijny posiłek, którym były pierogi ruskie. Nasza koleżanka Alicja znalazła w jednym ze swoich pierogów kminek, to znaczy, że w Nowym Roku 2016 będzie miała dużo szczęścia (oczywiście we wróżby nie wolno wierzyć). Wspólnie z wychowawczynią panią Danutą Pająk zaśpiewaliśmy kilka kolęd i złożyliśmy sobie życzenia. Uśmiechnięci wyszliśmy ze szkoły mówiąc każdemu Wesołych Świąt.

Ja też życzę wszystkim Wesołych Świąt i Szczęśliwego Nowego Roku!!!
Hubert

Kategorie Szkoła z klasą 2.0 - edycja 2012/13 | Tagi Święta Bożego Narodzenia, w Stępinie, wigilia szkolna | Zostaw komentarz

Cała Polska czyta dzieciom. My lubimy czytać

10 grudnia w Bibliotece Publicznej w Stępinie „nadawany” był program telewizyjny pod tytułem „Czytamy książki, które uczą”. Gospodyni programu, pani Agata zachęciła widzów zgromadzonych przed ekranem papierowego telewizora do oglądania tej ciekawej audycji telewizyjnej. Program nadawany był na żywo i miał na celu promocję książek, które każde dziecko powinno przeczytać.

Młodzi lektorzy przeczytali książkę: „Nie płacz, Koziołku”. Jak sami zauważyli, lektura uczy, że prawdziwych przyjaciół poznajemy w biedzie, a rodziców należy zawsze słuchać. Pani Danusia też zachęca każde dziecko, aby przeczytało tę książkę, bo jak twierdzi, dzięki tej historyjce ktoś pokochał czytanie.

Relacja z telewizyjnego studia:

Każdy z nas przeczytał po fragmencie książki. Nawet nasza pani czytała fragment. Po programie mieliśmy jeszcze chwilę czasu. Niektórzy czytali inne książki i program nadawany był dalej.
Bardzo spodobał nam się ten pomysł. Chcielibyśmy więcej takich spotkań. Mamy wielką nadzieję, że będzie bardzo, bardzo dużo jeszcze tych spotkań. Było fajnie, bo poczuliśmy jak dziennikarze z telewizji. Bardzo lubimy czytać książki na głos. Było bardzo miło i superowo! Mogliśmy czytać, co chcemy.

Wiktoria, kl. II
Sebastian, kl.II

Dziękujemy pani Gosi z przedszkola za udostępnienie papierowego ekranu. Telewizja to jednak magiczny świat. D.S.

Kategorie Szkoła z klasą 2.0 - edycja 2012/13 | Tagi Biblioteka Publiczna w Stępinie, Cała Polska Czyta Dzieciom, Koziołku, Nie płacz | Zostaw komentarz

Most mostowi nierówny. Budowa mostów w Cieszynie – cz.IV

Pustoszeje przydrożny krajobraz. Zapodziały się gdzieś ostrzeżenia o utrudnieniach, zniknął ciężki sprzęt i nie widać pracowników w jaskrawych kamizelkach.

Budowa trzech mostów w miejscowości Cieszyna została zakończona. Kiedyś odwiedził szkołę pan z Narodowego Teatru z Wrocławia. Nie krył zdziwienia widząc tak szeroki wachlarz robót drogowych w jednej miejscowości. Fakt bezsporny – dzięki tym inwestycjom wypiękniała miejscowość Cieszyna.

Ale nie wszystko jest tak pomarańczowe jak kamizelki pracowników. Nie brak sceptyków, którzy twierdzą, że most przy zakręcie na Jaszczurową jest mniejszy,niższy, a więc w razie powodzi będzie spowalniał przepływ wody.
Tu z pomocą przychodzi matematyka.
- Nie ma się czego bać – twierdzi pan Andrzej Wójcik z Powiatowego Zarządu Dróg w Strzyżowie i wyjaśnia, że most koło zabudowań pana Ziarnika przed przebudową posiadał następujące parametry:

Było: światło pionowe – 1,5 mb,
po przebudowie: światło konstrukcji pionowe- 1,52 mb,

było: światło poziome – 4,62 mb co daje ok. 6,93 m2 światła przepływu,
po przebudowie: światło poziome- 5,66 mb + 0,24 mb wyniesienia konstrukcji na fundamencie daje łącznie ok.8.70 m2 światła przepływu.
A w związku z tym, że matematyka nie powinna kłamać, dlatego wody powinno pod przebudowanym mostem przepłynąć więcej, czyli upraszczając, most ma większą przepustowość!

Drążę temat dalej i pytam nauczyciela matematyki. Pan Wiesław Salamon na pytanie „O ile więcej?” – odpowiada tak:

Po przebudowie (z pomiarów):
- światło pionowe – 1,5 m
- światło poziome – 5,6 m
Biorąc pod uwagę nieregularny kształt przekroju, możemy potraktować go do obliczeń jako prostokąt o wymiarach 5,6 m x 1,35 m.
Wówczas pole przekroju jest równe 7,56 m2.
Porównując to z danymi sprzed przebudowy (6,93 m2), mamy powierzchnię przekroju o ok. 0,7 m2 większą.

Dysponując informacjami z tak wiarygodnych źródeł śmiało mogę napisać: Most koło pana Ziarnika ma większą przepustowość i przepuści więcej wody niż dotychczas.

Zdjęcia z serii „wścibscy paparazzi mogą być wszędzie” zrobiono, by pokazać, że maszyna może się zepsuć w najmniej oczekiwanym momencie i zablokować drogę na dłużej, a biały kask to nie tylko oznaka władzy, to ciężar wielkiej odpowiedzialności.
Gratulacje, gdyż budowa zakończyła się sukcesem!
Dorota Salamon
Wykorzystałam fragmenty wiersza autorstwa Jalu Kurek.

Wpisy o budowie mostów:
Początek budowy
Część II
Część III

Kategorie Szkoła z klasą 2.0 - edycja 2012/13 | Tagi Andrzej Wójcik, Powiatowy Zarząd Dróg w Strzyżowie, Wiesław Salamon | Zostaw komentarz

Pracowity dzień

Jak pokazują zdjęcia szkołę odwiedził Święty Mikołaj.

Uczyliśmy się języka angielskiego. Usłyszeliśmy pukanie i do klasy wszedł Święty Mikołaj. Zadawał nam pytania. Potem wyczytywał nasze imiona z paczek, które podawali mu nasi rodzice. Każdy się ucieszył. Na zakończenie Mikołaj powiedział: „Do zobaczenia za rok” i wyszedł. To był bardzo miły Gość. Dostaliśmy fajne i ciekawe prezenty.
Wiktoria, kl.II

Mikołaj to wspaniały Gość. Pamięta o najmłodszych, którzy nie mogą odebrać upominku w szkole. Jeśli dziecko było grzeczne, prezent musi być. Dla Mikołaja nie ma rzeczy niemożliwych. Porządna nawigacja i trafia się pod wskazany adres. Dla super grzecznych dzieci Mikołaj przychodzi nawet dwa razy.

Ja spotkałam Mikołaja w brzozowskiej przychodni. Wraz z aniołkami rozdawał słodkie pierniczki. Piękna akcja, wywołała uśmiech i radość na wielu twarzach. Mikołaj dostał jednak reprymendę, bo na wychodne powiedział:
- Zdrowia życzę i do zobaczenia za rok!
Oburzyliśmy się, bo za rok nie chcemy tu znowu być.

Drogie Mikołaje! Pamiętajcie o nas w następnym roku!!!
Dorota Salamon

Kategorie Szkoła z klasą 2.0 - edycja 2012/13 | Tagi Dorota Salamon, Święty Mikołaj | Zostaw komentarz

Zajęcia z ekologii

Dzisiaj (4.12.2015 r.) przyjechała do naszej szkoły grupa ekologów ze Stowarzyszenia Ekoskop z Rzeszowa. Po dzwonku weszliśmy do klasy. Gdy każdy zajął miejsce ekolodzy przedstawili się. Jeden z panów był Polakiem, drugi był Hiszpanem, a dziewczyna pochodziła z Armenii. Robiliśmy dużo rzeczy: oglądaliśmy skały, rysowaliśmy dżdżownicę, obserwowaliśmy piasek przez mikroskop. Robiliśmy również eksperymenty.
Hubert

Kategorie Szkoła z klasą 2.0 - edycja 2012/13 | Tagi Dorota Salamon, Stowarzyszenia Ekoskop z Rzeszowa | Zostaw komentarz

Możesz zmieniać świat

Słynny brazylijski fotograf Sebastiao Salgadoz odwiedził ponad 100 krajów, przyglądał się jak funkcjonuje świat i doszedł do przekonania, że Ziemia jest słona od łez.

W Regionalnym Centrum Kultur Pogranicza w Krośnie czynna jest wystawa prac plastycznych na temat wolontariatu. Młodzi artyści słowem i obrazem pokazują, co im w duszy gra i podpowiadają co robić, aby świat był odrobinę lepszy.
D.S.

Kategorie Szkoła z klasą 2.0 - edycja 2012/13 | Tagi Dorota Salamon, Krosno, Regionalnym Centrum Kultur Pogranicza w Krośnie, Sebastiao Salgadoz, wolontariat | Zostaw komentarz

W drodze po pomoc

Są takie chwile szkolnego życia, których nigdy nie zatrze czas. Dzisiejszy dzień na pewno do takich należy i to nie z tego powodu, że spadł pierwszy śnieg. W szkole gościliśmy ekipę The Best Trip – W drodze po pomoc z Adrianem Beściakiem na czele.

Adrian Beściak zdobył tytuł najbardziej wpływowego nastolatka. Od 2011 roku porusza się na wózku inwalidzkim, gdyż w wypadku złamał kręgosłup i stracił władzę w nogach. Przed wypadkiem przez osiem lat trenował sztuki walki i odnosił duże sukcesy na szczeblu europejskim. Po wypadku nie poddał się i połączył dwie swoje pasje: sport i pomaganie innym. Tego roku pokonał ponad 600-kilometrową trasę na wózku inwalidzkim zbierając pieniądze na rzecz niepełnosprawnego chłopca.

Adrian myśli już o kolejnej wyprawie. Teraz chce pokonać trasę z Rzeszowa do Rzeszowa, a więc objechać Polskę wzdłuż jej granic i zbierać pieniądze dla innego niepełnosprawnego. Pomaga innym, bo to przynosi radość i szczęście.

Po dzisiejszym spotkaniu nasz świat stał się lepszy i piękniejszy. Mamy nadzieję, że nasze drogi kiedyś się jeszcze zejdą.
Dorota Salamon
Strona Adriana

PS
Jeśli ktoś z was chce mieć koszulkę The Best Trip, niech wejdzie na stronę Adriana i napisze komentarz do postawionego tam problemu. W takiej koszulce wygląda się rewelacyjnie, co widać na zamieszczonym we wpisie zdjęciu.
Wywiad z Adrianem o najbliższych planach:
Tutaj

Kategorie Szkoła z klasą 2.0 - edycja 2012/13 | Tagi Adrian Beściak, The Best Trip, W drodze po pomoc | Zostaw komentarz

Sobotnie spotkanie

W sobotę uczniowie z klas IV – VI spotkali się w Gminnym Centrum Edukacji Ekologicznej w Chytrówce. Impreza rozpoczęła się o 9:00. Mieliśmy przynieść jakieś warzywa. Każdy angażował się do różnych prac: przygotowanie drewna, rozpalanie ognisko itp. Jedliśmy kiełbasę oraz skosztowaliśmy zupy biwakowej, w której był seler, marchewka, groch, ziemniaki, pietruszka, koper i różne przyprawy. Oglądaliśmy również film oraz puszczaliśmy papierowe samoloty. Mam nadzieję, że takich spotkań będzie więcej.
Hubert

Kategorie Szkoła z klasą 2.0 - edycja 2012/13 | Zostaw komentarz

Daniel danielowi nierówny :)

Słysząc słowo „Daniel” odruchowo wyobrażamy sobie mężczyznę o takim imieniu. Przestawiamy tok myślenia, bo w tym wpisie daniele to piękne zwierzątka, których hodowlę prowadzą państwo Renata i Jerzy Pękala. Zaglądamy do ich gospodarstwa, by dowiedzieć się wielu ciekawych rzeczy. Najważniejsza informacja to chyba ta, że rządy w stadzie sprawuje matka: ona pierwsza idzie na posiłek i to ona steruje zachowaniem się stada.

Na poniższych zdjęciach widzimy Stefana.Takie imię nadała mu Julia. Julka często karmi go smakołykami (kasztany, żołędzie), dlatego ten groźnie wyglądający daniel nie boi się dzieci i jest potulny jak baranek.

Te daniele przyszły na świat w tym roku, a kaczuszki idą sobie gęsiego, tak jak w wierszu J.Tuwima „Trudny rachunek”:
Szły raz drogą trzy kaczuszki
Grzeczne, że aż miło:
Pierwsza biała, druga czarna,
A trzeciej nie było.
Na spotkanie tym kaczuszkom
Dwie znajome wyszły:
Cały wiersz

Daniele mają już swoje imiona. W klasowym plebiscycie pojawiło się wiele propozycji. Jula poinformowała nas, że właściciele wybrali:Dzwoneczek i Maruś. Imiona tej ślicznej parki zgłosiły: Wiktoria i Emilka.
Dorota Salamon

Kategorie Szkoła z klasą 2.0 - edycja 2012/13 | Tagi daniele, Dorota Salamon, Renata i Jerzy Pękala | Zostaw komentarz

Spod Góry Chełm – I Wiejski Turniej Szachowy o Puchar Starosty Strzyżowskiego

Szachy to jedna z najstarszych gier planszowych, a jej narodziny giną w mrokach dziejów. Jedna z legend mówi, że dwaj bracia Gau i Talkhand spierali się między sobą, kto ma zasiąść na tronie północno-zachodnich Indii. Spór między braćmi zaostrzał się. Zrozpaczona matka poprosiła syna Gau, by w razie zwycięstwa nie zabijał swojego brata. Kiedy wojsko wygrało bitwę i otoczyło posiadłości Talhanda, żołnierze znaleźli go martwego. Zmarł ze strachu lub wyczerpania. Wiadomość dotarła do matki. Królowa szalejąc z rozpaczy przeklinała syna, że nie dotrzymał obietnicy. Gau musiał udowodnić matce, że było inaczej. Odtworzono więc bitwę na planszy. Doradcy stworzyli grę w szachy, obrazując jak przemieszczało się wojsko. Tłumaczyli, że gdy ujrzeli króla zawołali do niego „usuń się królu”, a król widząc swoje pobite wojsko i nie mogąc się ruszyć zmarł ze wstydu i wyczerpania. Gau zaniósł planszę (szachownicę) matce i wytłumaczył jak zginął brat. Ona zaś studiowała ją dzień i noc, nie jedząc i nie pijąc, aż śmierć wyzwoliła ją od smutku. Odtąd ludzie znają szachy.

Ta królewska gra zjednoczyła dziś przy stołach pokrytych gąszczem szachownic wielu pasjonatów. W Stępinie odbył się I Wiejski Turniej Szachowy o Puchar Starosty Strzyżowskiego organizowany przez Stowarzyszenie „Góra Chełm”.
Przez moment śledziłam zmagania zawodników. Emocji było sporo, była radość, ale były też słone łzy, bo zawsze tam, gdzie jest rywalizacja, ktoś musi przełknąć gorycz porażki. Każdy, kto odważył się stanąć do zawodów już odniósł zwycięstwo.

Dorota Salamon
PS
Znalezione w internecie:
Zwiastun
Podczas turnieju materiał filmowy kręciła telewizja internetowa itvpoludnie.pl
Relacja filmowa

Kategorie Szkoła z klasą 2.0 - edycja 2012/13 | Tagi honorowy patronat, I Wiejski Turniej Szachowy, Robert Godek, Starosta Strzyżowki, Stępina | Zostaw komentarz

Kto się nie leni, zrobi złoto z kamieni

Na naszej planecie żyją dwa typy ludzi:

Leniwi
Pracowici

My jako uczniowie mamy wiele obowiązków. Musimy odrabiać zadania domowe, przynosić materiały na lekcje i uczyć się na sprawdziany. Każdy uczeń w ciągu tych kilkunastu lat nauki, ma swoje chwile zwątpienia. Nieraz nasuwa się myśl:
- Kiedy skończy się szkoła? Wolałbym chodzić do pracy.
Ja też o tym myślałem, ale moja babcia mi zawsze powtarza: „Ciesz się dzieciństwem, bo w życiu dorosłym będziesz miał wiele zmartwień”. Musimy się uczyć, bo jak mówią „Czego Jaś się nie nauczy, tego Jan nie będzie umiał”.
Hubert

Nie leniuchował Paweł, uczeń klasy V i zrobił niezwykle pomysłową pomoc dydaktyczną. Ta czarodziejska skrzyneczka podpowiada jakie miasto jest stolicą danego kraju. Genialny pomysł i wykonanie. D.S.

Kategorie Szkoła z klasą 2.0 - edycja 2012/13 | Zostaw komentarz

Wojna wtargnęła w nasze dzieciństwo

Tłumaczcie nam babciu i dziadziu
nam małym dzieciom, ciekawym,
jak było, gdy kraj się bronił
przed obcym, który pozbawił
nas wolności i sławy.

Wielopokoleniowa społeczność zgromadziła się dziś w Bibliotece Publicznej w Stępinie, by z ust naocznych świadków poznać historię naszej Małej Ojczyzny. Swoją obecnością zaszczycili nas najważniejsi przedstawiciele Samorządu Terytorialnego. Ich obecność to dowód, że władze powiatowe i gminne mają świadomość tego, co cenne i stanowi wartość najwyższą. Majątek naszej Małej Ojczyzny to nie tylko inwestycje, wyremontowane drogi. Najcenniejszą wartością, największym skarbem są ludzie. Będąc tu dzisiaj z nami dali tego dowód.

Przybyli rodzice, pani sołtys, dyrektorzy naszych placówek, pan Maciek, który o bunkrze wie prawie wszystko, czytelnicy mali i duzi.

Cofnijmy się w czasie.
Przypomnijmy sobie
jak to wszystko było i co się wydarzyło.

I tu żadne słowo nie odda tego, co było naszym udziałem. Cudowni Goście: Pani Adela Pauga, Państwo Salamonowie opowiedzieli nam cząstkę własnego życia. Życia niełatwego, naznaczonego piętnem wojny. Pan Śliwa i Pan Sokołowski podpowiedzieli jak to z tym muzykowaniem jest i jak rozwijać talenty.

Wdzięczność i pamięć tego spotkania zachowamy w naszych sercach na dłuuugie lata.
Polska – to taka kraina,
która się w sercu zaczyna.
Potem jest w myślach blisko,
w pięknej ziemi nad Wisłą.
Jej ścieżkami chodzimy,
budujemy, bronimy.
Polska – Ojczyzna…
Kraina, która się w sercu zaczyna.

Dorota Salamon

Kategorie Szkoła z klasą 2.0 - edycja 2012/13 | Tagi Adela Papuga, Biblioteka Publiczna w Stępinie, pan Śliwa, pan Sokołowski | Zostaw komentarz

Niedzielny wyjazd do Sołonki

Pewnego niedzielnego popołudnia pojechałam z rodzicami i bratem do Sołonki. Sołonka jest to wieś położona w województwie podkarpackim w gminie Lubenia. Znajdują tam się źródła solne bogate w jod,sód i inne minerały. Są dwie piękne fontanny oraz tężnia w której bogata w jod słona woda spływa kaskadami po kamiennych ścianach. Stoi odnowiona studnia z której bardzo dawno temu pozyskiwano i ważono sól. Jest mini plac zabaw, szlak leśny, gdzie każdy może usiąść lub pospacerować i pooddychać zdrowym powietrzem.
Emilka, kl. II

Witamy w gronie blogowiczów Emilkę. Jak pokazuje ostatnie zdjęcie, Emilka jest zawsze tam, gdzie dzieje się coś ważnego.
D.S.

Kategorie Szkoła z klasą 2.0 - edycja 2012/13 | Tagi gmina Lubenia, Sołonka | Zostaw komentarz

Narodowe Święto Niepodległości

Dzisiaj 10 listopada 2015 roku w naszej szkole odbyła się akademia z okazji Narodowego Święta Niepodległości. Na trzeciej lekcji uczniowie i nauczyciele zgromadzili się na sali gimnastycznej. Tak jak co roku młodzież przedstawiła część artystyczną. Chór szkolny zaśpiewał kilka pieśni patriotycznych, usłyszeliśmy piękne wiersze na temat naszej ojczyzny. Na koniec pan dyrektor wygłosił krótką przemowę. Dziękujemy pani Annie Maraj, bo to ona przygotowała tę akademię.
Hubert, kl.V

Kategorie Szkoła z klasą 2.0 - edycja 2012/13 | Tagi Anna Maraj, Narodowe Święto Niepodlgłości | Zostaw komentarz

Spoczywajcie w pokoju

Odwiedzamy Cmentarz Ofiar Terroru Hitlerowskiego w Warzycach. Przez moment naszym przewodnikiem jest pan, który podobnie jak my, przyjechał, by pochylić głowę i oddać cześć tym, którzy tu spoczywają. Nasz przewodnik jest człowiekiem młodym, ale zna niektóre fakty z lat wojny, gdyż opowiadała mu o tym mama i babcia. Dowiadujemy się od niego, że w czasie wojny w Miejscu Piastowym odbywało się żydowskie wesele. Państwo młodzi wraz z całą rodziną zapewne cieszyli się i uroczyście świętowali to wydarzenie. Niestety, przyjechali Niemcy, zapakowali wszystkich na samochody i wywieźli do warzyckich lasów. Jedna ze zbiorowych mogił skrywa tragiczną historię tych weselników. Takich mogił jest tutaj wiele.

Spoczywajcie w pokoju – mówimy tym, którzy odeszli. Chodzi tu oczywiście o pokój jako stan ducha.

Mamy możliwość podziwiać niezwykły talent projektantki mody Pani Jesieni. Otuliła ona warzycki las szatami w kolorach złota, brązu, czerwieni, żółci, miedzi…
W tych kolorach las prezentuje się wspaniale.

Dziękuję mamie Karolinki za pomoc i współpracę, a panu Markowi i pani Jadzi za empatię i wyrozumiałość.
Dorota Salamon

Kategorie Szkoła z klasą 2.0 - edycja 2012/13 | Tagi Cmentarz Ofiar Terroru Hitlerowskiego w Warzycach, Dorota Salamon, Pani Jesień, warzyckie lasy | Zostaw komentarz

Nakręć się i pomagaj z uśmiechem

Akcja zbierania plastikowych nakrętek w naszej szkole trwa nadal. Każda plastikowa nakrętka jest cenna! Nie wyrzucaj więc ich z innymi odpadami do śmieci, wyznacz miejsce i zacznij je zbierać!
Zebrane nakrętki zostaną przekazane na pomoc w leczeniu dla Sebastiana Machosia.
Ksiądz biskup Jan Chrapek powiedział: „Idź przez życie tak, aby ślady Twoich stóp przetrwały Cię”, a więc odkręcaj, zbieraj i pomagaj, bowiem „Małe rzeczy wykonane z serca urastają do rzeczy wielkich” – Ellen G. White.

Pomimo, iż w naszej szkole, trudno jest pokonać w ilości zebranych nakrętek Madzię i Sylwię Janik, to jednak nikt się nie poddaje i zbiera dalej.

W tym roku szkolnym postanowiliśmy, że każda klasa ma swój worek do którego zbiera plastikowe nakrętki.

Oto wyniki poszczególnych grup na dzień dzisiejszy – 4.11 2015 rok.

Dziękuję w imieniu Rodziców Sebastiana Wszystkim, którzy bezinteresownie pomagają nam w tej akcji, nie tylko Uczniom, ale i Rodzicom, Dziadkom, Ciociom, Wujkom, właścicielom sklepów w Stępinie: pani Agnieszce Ziarnik i pani Marii Raś oraz pani Danucie Ziarnik z Cieszyny, a także Strażakom ze Stępiny – katechetka Beata Winiarska.

Kategorie Szkoła z klasą 2.0 - edycja 2012/13 | Tagi Beata Winiarska, biskup Jan Chrapek, Sebastian Machoś | Zostaw komentarz

Dobre obyczaje

Pierwszoklasiści z okazji pasowania otrzymali mnóstwo prezentów. Jednym z nich jest książka „Dobre obyczaje”. Pani wychowawczyni i rodzice zadbali o to, aby połączyć teorię z praktyką.

Przewodnicząca Komitetu Rodzicielskiego, rodzice przekazują pierwszakom najserdeczniejsze życzenia i upominki. Przedszkolaki, uczniowie starszych klas wyciągają pomocną dłoń i zapewniają, że w szkole jest fajnie. Każdy z nas życzy Wam jak najlepiej.

Rodzice pierwszaków troszczą się nie tylko o swoje pociechy, pamiętają też o innych: są upominki, słodycze, kwiaty. Ten dzień to praktyczna karta z życiowej księgi „Dobre obyczaje” dotycząca szkolnego życia.

Dorota Salamon

Kategorie Szkoła z klasą 2.0 - edycja 2012/13 | Tagi dobre obyczaje, Dorota Salamon, przewodnicząca komitetu rodzicielskiego | Zostaw komentarz

Zapach smoły i asfaltu. Budowa mostów w Cieszynie – część III

W środowisku toczyły się dywagacje dotyczące ostatniego etapu budowy. W rozmowach przeważał wariant przykrycia blaszanej konstrukcji dużymi betonowymi płytami. A tu, ku naszemu zaskoczeniu, nasypano piasku, żwiru, może czegoś jeszcze tam, i dziś 3 października 2015 roku, jeździmy po nowym moście. Środowy most jeszcze w wersji roboczej, ale pierwsze testy zaliczone. Samochody przejechały, most przetrwał obciążenia, jest ok.

Obserwując plac budowy ma się wrażenie, że najwięcej problemów sprawia budowa pierwszego mostu. Tu prace są skomplikowane, technologia inna, widać, że trudności piętrzą się same, a problemy pojawiają się znikąd.

Ważny dzień w historii budowy to poniedziałek 19 października. Testujemy kolejny most. Jedziemy sobie bezpiecznie po moście nr 3. Ja mam tę przyjemność, że wracam spacerkiem do domu. Mogę więc przejść, pozaglądać, pooglądać i dostrzec efekty ciężkiej pracy wielu ludzi.

27 października w powietrzu unosi się intensywny zapach smoły i asfaltu. Asfalt jest produktem przerobu ropy naftowej, smoła jest produktem przerobu węgla. Można je odróżnić po zapachu. Zapach smoły jest znacznie bardziej intensywny niż asfaltu i taki bardzo intensywny zapach roznosi się na odległość. Na drodze kładziona jest nowa asfaltowa nawierzchnia. Pracowity dzień rozpoczął się skoro świt i trwał do późnych godzin nocnych. Jutro pojedziemy pięknie wyasfaltowaną drogą.

Dorota Salamon
Początek budowy: Tutaj
Część II Tutaj

Kategorie Szkoła z klasą 2.0 - edycja 2012/13 | Tagi Przebudowa mostów w Cieszynie, Skanska | Zostaw komentarz

Powyborcza Polska i dwa światy

Dzisiaj bardzo dużo osób, podobnie jak ja, nie zgłosiło się do pracy, ale wybrało się w kierunku na Brzozów. Choroba zweryfikowała nasze plany i kazała dopisać w życiowym kalendarzu obowiązkowy punkt: „przychodnia hematologii onkologicznej”. Taki dzień jak dzisiejszy zdarza się raz na cztery lata, bo jest to powyborczy poniedziałek. Najczęściej powtarzane w porannym radiu zwroty to: wygrani, przegrani, liderzy, koalicja, niespodzianka, nowe elity, przełomowe wybory, itp, itd. Z przydrożnych bilbordów i plakatów wczorajsi kandydaci nawołują: Praca, nie obietnice wyborcze. Naprawmy Polskę. Czas na dobrą zmianę. Dobro rodziny najważniejszą sprawą. Podkarpacie zawsze na pierwszym miejscu. Zasługujesz na dumną i bogatą Polskę, itd, itp.

A tutaj w brzozowskiej przychodni świat wygląda inaczej. Dziesiątki ludzi i nikt nie komentuje, nikt nie analizuje tego, co za oknem. Każdy zamknięty w kokonie swojego cierpienia czeka z niepokojem i pokorą na lekarski werdykt. Nie ma tu radia, telewizji, internetu, nikt nie sarka że nudy, że kolejka długa, każdy wie, jakie parytety są ważne. Najczęściej powtarzanym zwrotem jest: ZDROWIA ŻYCZĘ!!!

Po co ja to piszę? Piszę to z trzech powodów:
1. Jeśli jesteś zdrowy, to ciesz się każdym dniem, bo posiadasz najcenniejszy skarb na ziemi.
2. Jeśli zauważysz powiększone, niebolesne węzły chłonne na szyi, pod pachami, w pachwinach lub w innych okolicach ciała, masz stany podgorączkowe lub gorączkę, zlewne poty nocne, chudniesz, uporczywie swędzi cię skóra – to udaj się po poradę do lekarza.
3. Jeśli ktoś w rodzinie usłyszał diagnozę „To nowotwór złośliwy” nie panikuj. Współczesna medycyna sięgnęła nieba. Jeszcze dekadę wstecz mielibyśmy mniejsze szanse, a dzisiaj – po prostu znamy się na rakach.

Dorota Salamon
Bardzo dobry poradnik: Poradnik

Kategorie Szkoła z klasą 2.0 - edycja 2012/13 | Tagi Brzozów, nowotwór złośliwy, powyborcza Polska | Zostaw komentarz

Wyjazdy na basen do Strzyżowa

Wyczerpały się środki finansowe i dziś po raz ostatni wyjeżdżamy na basen. Uczniowie klasy drugiej mieli możliwość uczyć się pływania pod okiem instruktorki pani Kasi. Dzisiejsze testy wypadły wyśmienicie. Krzysiu przepłynął cały duży basen bez żadnej asekuracji. Jak sam przyznał, po przepłynięciu połowy basenu czuł już zmęczenie, ale gdy patrzy cała klasa, walczy się do końca. Każdy nauczył się wiele, każdy poznał alfabet pływaka i jak powiedziała pani Kasia, musimy teraz trenować, aby doskonalić umiejętności. Dziękujemy rodzicom, pani Agatce, Patrycji i Lilce za pomoc podczas wyjazdów na basen.

Relacja uczestnika:
Dnia 1 października 2015 roku uczniowie z klasy drugiej, trzeciej i piątej pojechali na basen „Otylia” do Strzyżowa. Wszyscy zniecierpliwieni i pełni radości czekali na ten dzień. Gdy dotarliśmy, przebraliśmy się i jak najszybciej udaliśmy się w stronę basenu. Niektórzy nurkowali, inni pływali z deską lub bez. Bawiliśmy się dobrze, ale największą frajdą było zjeżdżanie na rurze. Było bardzo fajnie i mam nadzieję, że to nie był nasz ostatni wyjazd na basen.
Hubert, kl.V

Wyjazdy na basen były możliwie dzięki zaangażowaniu wielu osób i instytucji. Na pewno jest to zasługa władz gminy Frysztak, gdyż gmina percypowała w kosztach projektu. Projekty wodne w naszej gminie mają jednak swojego bohatera. Jest nim Pan Leszek Jędrysik, który od paru już lat zabiega i pozyskuje środki finansowe z różnych źródeł. Projekty są profesjonalnie napisane i gmina otrzymuje pokaźny zastrzyk finansowy. Piękne jest to, że pan Leszek widzi nie tylko czubek własnego nosa – czytaj: uczniów szkoły w której pracuje, ale dostrzega potrzeby wszystkich dzieci w naszej gminie. Postępuje tak, jak śpiewała kiedyś Majka Jeżowska:

„Wszystkie dzieci nasze są:
Basia, Michael, Małgosia, John,
na serca dnie mają swój dom,
uchyl im serce jak drzwi”.

Panie Leszku,
Jula, Grzesiu, Dagmara, Krystian, Hubert, Jola – wszystkie, wszystkie dzieci z całego serca dziękują za lekcje na basenie. DZIĘKUJEMY za to, że mogliśmy popiszczeć i pokrzyczeć zjeżdżając w krętej rurze, że oderwani od książki, zeszytu, szkolnej ławki poczuliśmy smak szczęśliwego dzieciństwa.
Sukcesów takich, jak widzimy na poniższym zdjęciu.
Dorota Salamon

Wpisy powiązane z pobytem na basenie:
Książka na basenie: Tutaj
Ciekawy dzień: Tutaj

Kategorie Szkoła z klasą 2.0 - edycja 2012/13 | Tagi basen w Strzyżowie, gmina Frysztak, Leszek Jędrysik, Majka Jeżowksa | Zostaw komentarz

Opowieści babci i weekendowa wycieczka

Wiele razy moja babcia Danusia mówiła mi o swoim domu, w którym dawniej mieszkała. Opisywała go jak wyglądał i opowiadała związane z nim radości i smutki. W niedzielę 11 października wpadłem na pomysł, abyśmy razem wyruszyli na wycieczkę na „Dzilik” – tak nazywało się miejsce na Jaszczurowej, gdzie mieszkała moja babcia. Rodzina bez namysłu zgodziła się. Wyruszyliśmy ciepło ubrani, ponieważ tego dnia temperatura nie była wysoka. Gdy dotarliśmy do celu, zobaczyliśmy drewniany dom koloru niebieskiego.

Niestety, do drzwi nie mogliśmy się dostać, ponieważ całe podwórze porośnięte było dzikim bzem. Tylko jedno z okien było otwarte, więc zajrzeliśmy do środka. W domu było ciemno, wokoło było mnóstwo zakurzonych mebli. Raz spytałem się mojej babci, gdzie jest jej obrazek komunijny. Odpowiedziała: „Został w domu na Dziliku”. Poprosiłem mojego wujka, aby wszedł przez okno i popatrzył po ścianach czy go nie ma. Znaleźliśmy tylko obrazek z wizerunkiem Najświętszego Serca Pana Jezusa, który był pamiątką Misji Świętych z 1985 roku. Przynieśliśmy babci ten obrazek, a ona bardzo się ucieszyła. Nazbieraliśmy również kasztanów z bardzo starego kasztanowca, który rósł obok domu. Przez gęstwinę liści zobaczyliśmy tylko napis: Jaszczurowa 71. Zziębnięci wróciliśmy do naszego ciepłego domu.
Hubert

Kategorie Szkoła z klasą 2.0 - edycja 2012/13 | Tagi Jaszczurowa | Zostaw komentarz

Program

Szkoła

Odwiedziny

Lista blogów użytkownika

Komentarze

Wyszukiwarka

Informuj o wpisach

Zespół blogerów:

Najnowsze wpisy

Najnowsze komentarze

Archiwa

Kategorie

Meta