Podaj dalej

Choroba nie pozwala mi być razem z Wami. Ale trzymam przed sobą piękne laurki: serduszka i ozdobne kartki. To prawdziwe dzieła sztuki. Każde laurka wykonana została z potrzeby serca i zawiera piękne szczere życzenia.

Kolejna miła niespodzianka. Po raz kolejny z oczu popłynęły mi łzy. Czytam życzenia, podziwiam  pomysłowość każdego z Was i stwierdzam, że polska oświata jest w dobrych rękach. Macie nie tylko wiedzę i umiejętności, które w dzisiejszym świecie są priorytetem, ale znacie wyśmienicie reguły dobrego wychowania – wiecie co to jest etykieta, savoir-vivre.

Sprawne ręce, mądra głowa i wielkie serce – to czyni Was niezwykłymi.

Dziękuję z całego serca za wszelkie dowody pamięci.

I tu zrodziła się taka refleksja:

Kiedyś oglądałam bardzo ładny film pt „Podaj dalej”. Bohaterem filmu jest chłopiec, który boryka się ze strasznymi problemami. Można powiedzieć, że w życiu spadają na niego same nieszczęścia – nie ma ojca, matka nadużywa alkoholu, problemy finansowe itp.

Nauczyciel zadaje naszemu bohaterowi takie zadanie: „Pomyśl, co mógłbyś zrobić aby świat stał się lepszy i wprowadź to w życie”. Piękny temat, jest nad czym się zastanowić. Chłopiec wpada na genialny pomysł. Jego recepta na ulepszenie świata brzmi: „Znajdź trzy osoby, którym pomożesz. Musi to być coś, czego nie mogli zrobić sami. W zamian niech oni pomogą trzem następnym osobom itd. Powstanie wówczas piramida dobra…”

Powstaje ruch „Podaj dalej”.

 Otrzymując od was tyle bezinteresownych dowodów pamięci myślę sobie, że budujemy podobną piramidę dobra: Coś otrzymałeś – podaj to dalej i pomnóż przez trzy.

.Wysyłając w świat dobre uczynki czynimy świat lepszym, bo szczęście zaczyna się od nas i rozchodzi się po świecie.

Dziękuję Wam i Wychowawczyniom

Dorota Salamon