Oto gwiazdę, co spada, lećmy chwycić w ramiona, lećmy, lećmy ją żegnać, zanim spadnie i skona (…) – Kazimierz Przerwa-Tetmajer

Obserwacje nocnego nieba uzmysławiają człowiekowi, że poza naszą planetą, istnieje coś, co nas przerasta, coś, co od wieków w różny sposób porusza ludzką wyobraźnię. Rozgwieżdżone niebo. Ten magiczny składnik naszego życia rzadko bywa dziś dostrzegany. W natłoku przyziemnych spraw, przywaleni ziemskimi problemami rzadko podnosimy głowę, rzadko spoglądamy w górę, by zobaczyć przepełniony gwiazdami niebiański firmament przedzielony Drogą Mleczną na dwie połowy.

Sierpień jest tym miesiącem, w którym warto zatrzymać się, zostawić trzy kroki za sobą problemy dnia, uruchomić wyobraźnie i spojrzeć w niebo. Cóż tam zobaczymy???

Bardzo dobrze widoczny był przelot Międzynarodowej Stacji Kosmicznej. Rewelacyjne zjawisko: zza czarnego i majestatycznego Chełmu wyłania się (2 sierpnia) bardzo dobrze oświetlony obiekt i dość szybko przesuwa się nad naszymi głowami. Uruchamiam wyobraźnię i widzę w hermetycznie zamkniętej kapsule szóstkę astronautów różnej narodowości i zazdroszczę im, że mogą podziwiać piękno Wszechświata, którego my nie dostrzeżemy z Ziemi.

Godziny i daty przelotów stacji – kliknij

Nocą na niebie duży ruch: albo zamruga do nas kolorowymi światłami lecący powoli samolot, albo satelita. Mając odrobinę szczęścia i duszę romantyka zobaczymy też „spadające gwiazdy”, czyli meteory z roju Perseid. Największa ich liczba spadnie w nocy z 12 na 13 sierpnia i wtedy obowiązkowo patrzymy w niebo!!!

Księżyc – ten największy, najjaśniejszy, najsympatyczniejszy i najpopularniejszy nocny „spacerowicz” całkowicie  zdominował moją wyobraźnię. Wczoraj wieczorem ktoś „nadgryzł” mu prawy róg (było zaćmienie Księżyca). Oglądam jego podziurawioną powierzchnię, ciemne plamy i jak Dyzio Marzyciel… marzę.

Wszechświat: mini przewodnik -Przeczytaj

Dorota Salamon