Rzeczywiście, przymierają głodem i chleb jest luksusem. Właściciel kopalni chleba ma pod dostatkiem, nawet go już nie jada, bo na stole codziennie leżą świeżo upieczone pachnące bułeczki. Ale czy jest szczęśliwy? Troszcząc się o standard życia swojej rodziny po drodze zagubił cenniejsze wartości.
Widząc zbliżających się górników mówi z rozpaczą:

„Chleba! Czyż to wystarczy, głupcy?
Jakimż głupcem trzeba być, aby myśleć, że szczęście leży w posiadaniu bogactw! Ci naiwni marzyciele, rewolucjoniści, mogą sobie zmieść z powierzchni ziemi stare społeczeństwo i zbudować nowe, ale nie dadzą ludzkości ani łuta szczęścia, nie zmniejszą w niczym jej utrapień przez to, że każdy otrzyma bułkę z masłem”.

Dwa światy: świat biedy wstaje o czwartej rano, świat bogatych śpi do dziesiątej. Biedak zjada na śniadanie wczorajsze resztki ziemniaków lub skórkę suchego chleba, bogacz opycha się kuropatwami, truflami – tym, na co przyjdzie mu ochota. Najśmieszniejsze jest to, że jedni drugim zazdroszczą życia, które wiodą. Nikt z nich nie jest szczęśliwy.

Od opisania problemów minęło ponad 130 lat. Przez świat przetoczyły się rewolucje większe i mniejsze, a ludzie nadal poszukują recepty na szczęśliwe życie.

Gdzie leży szczęście???

Wobec powyższego na pewno nie leży w portfelu ani w wypełnionej po brzegi lodówce, a wszelkie skrajności od szczęścia nas oddalają.

Odpowiedź na to pytanie podsuwa Australijka Bonnie Ware, która pracując w ośrodkach opieki prowadzi pamiętnik i spisuje wyznania seniorów, których życie dobiega końca. Wszyscy odpowiadają podobnie.

To 5 rzeczy, które łączą wszystkich przed śmiercią:

1. Żałuję, że nie miałem odwagi żyć w zgodzie z samym sobą, a nie tak, jak chcieli tego inni – to wyznanie powtarza się najczęściej. Zdrowie daje wolność, którą niewielu docenia i wykorzystuje.
2. Żałuję, że tak dużo pracowałem. Wszyscy mężczyźni żałowali, że poświęcili się tylko pracy.
3. Żałuję, że szczerze nie mówiłem o swoich uczuciach.
4. Żałuję, że nie utrzymywałem kontaktu z przyjaciółmi -  każdy, gdy umiera, tęskni za nimi.
5. Żałuję, że nie pozwoliłem sobie być szczęśliwszym człowiekiem – to stwierdzenie przejawia się wyjątkowo często.

A o jakich rzeczach nie mówią pytani w ogóle?  Bronnie Ware nie usłyszała tego:

– Żałuję, że nie miałem więcej pieniędzy.
– Żałuję, że nie byłem bardziej sławny.
– Żałuję, że nie zrobiłem większej kariery.

Szczęście zależy od nas samych – zdajemy sobie sprawę z tego dopiero przed śmiercią. Utknęliśmy w starych schematach i przyzwyczajeniach. Stawialiśmy na wygodę, baliśmy  się zmiany, przez co udawaliśmy kogoś zupełnie innego – takie wnioski stawia Australijka.

A co na to poezja:

Inne poetyckie spojrzenie na problem szczęścia:

(…) Jest w blasku słońca w zapachu kwiatów
W podanej dłoni cierpiącej osobie
W uśmiechu danym tak bez zapłaty
Szczęście masz w sercu odkryj je w sobie*.

A moje zdanie?
Szczęście siedzi w głowie każdego z nas. Jest ukryte w obrazach, dźwiękach, słowach, w drugim człowieku i tylko od naszych decyzji zależy czy będziemy szczęśliwi.

Tekst i zdjęcia: Dorota Salamon

* Cytat pochodzi z wiersza „Szczęście” zamieszczonym na stronie:
Poezja