O tym, co sprawia mi największą satysfakcję niech przemówi najświeższe wydarzenie, które tutaj przedstawię:

Niedziela 22 maja zaczęła się dla mnie już o 3.00 nad ranem. Sen nie chciał przyjść z wielu powodów. Niebo zasnuły bure chmury, z obserwacji ciekawych zjawisk pozostały nici. Biorę komputer i czytam nowy wpis ucznia na blogu, który brzmi: „Dzisiaj (21.05.16 r.) ok. godziny 21:00 wyszedłem na pole, by się przewietrzyć. Gdy popatrzyłem w stronę księżyca zobaczyłem coś czerwonego…”

I tu poprawił mi się nastrój i pomyślałam: To jest sukces.

- Gdzie ten sukces? – zapytacie. A to czytajmy dalej:  „Wpisałem w internet, co to może być.”

Była może godz. 10.00 w nocy, kiedy uczeń bez niczyjego rozkazu, postanawia zdobyć wiedzę i czyni to nie dla piątki czy szóstki, ale po to, aby się czegoś dowiedzieć. Swoim odkryciem dzieli się z całym światem. I to jest sukces. Zaciekawić światem, pomóc odkryć pasje i je rozwijać.

Razem patrzymy w te same gwiazdy, razem obserwowaliśmy ten sam Czerwony Księżyc, razem pozdrawialiśmy Marsa, gdy był blisko naszej Ziemi, polowaliśmy na spadające meteory i byliśmy poławiaczami marzeń, mimo, że każdy z nas mieszka gdzie indziej. Nasze myśli spotykały się w tym samym miejscu. I niech tak będzie nadal.

Blogerze Hubert, nawet pewnie nie wiesz, ale twój wpis zmienił bieg historii tej szkoły. Poprawiłeś mi tym wpisem nastrój, a twoja relacja wpłynęła na podjęcie życiowych decyzji i nie oglądania się wstecz, bo świat oferuje wiele, jest piękny, ciekawy i wielki. Sama tej nocy przekonałam się, że warto pisać, bo słowo pisane może być lekarstwem na wiele spraw.

Fanów obserwacji nocnego nieba jest więcej. Kochani, patrzymy w gwiazdy, a może kiedyś się tam spotkamy…???

Z wyrazami szacunku i ogromnej wdzięczności oraz życzeniami wszystkiego, co najlepsze – Dorota Salamon